هنگامه­‌ زمزمه­‌ دعای عهد با همهمه­‌ تسبیج پرندگان؛ Ùˆ نیایش دریاها، Ùˆ خش خش برگ‌ها در هم Ù…ÛŒ‌آمیزد Ùˆ صبحی پرطراوت Ùˆ سرشار از امید، آمیخته با بوی Ú¯Ù„ نرگس را به ارمغان Ù…ÛŒ‌آورد.روزی Ú©Ù‡ سرمشقش نام یار باشد آکنده از یاد اوست. یاد مهربان یاری Ú©Ù‡ صبح هنگام «Ø±Ù†Ú¯ÛŒÙ† کمانِ» رنگ رنگ وجودش، Ú¯Ù„ محفل دوستارانش است.
انگار Ú©Ù‡ صبح، نم نم باران عهد آمده باشد Ùˆ همان وقت هم  نگاه آفتاب تابنده­ هستی به این خیل مشتاق افتاده باشد Ùˆ از این دو «Ø±Ù†Ú¯ÛŒÙ† کمانی» بر آسمان آبی Ùˆ پاک دل منتظرانش، نقش ببندد.رنگین کمانی Ú©Ù‡ هر رنگش نشانی از او دارد؛ از محبتش، از دعایش، از اشکش، از ...
Ùˆ باز آن زمان Ú©Ù‡ خورشید آهنگ رفتن Ù…ÛŒ‌کند، انگار Ú©Ù‡ با سرخی خود Ù…ÛŒ‌گوید Ú©Ù‡ شب غیبتش را تاب بیاورید به این امید Ú©Ù‡ آفتاب وجود او، فردای شما را روشن کند؛ آن وقت شراری از سرخی خورشید به دل Ø¯ÙˆØ³ØªØ¯Ø§Ø±Ø§Ù† Ù…ÛŒ­‌افتد Ú©Ù‡:
من کجا و آفتاب وجود او کجا؟
این همه گناه من کجا و نیم نگاه او کجا؟
دل سیاه من کجا و امید به آمدن او کجا؟
Ùˆ خبر ندارد این دل بیچاره از گناه، Ú©Ù‡ او، لحظه به لحظه مراقبش است. مراقب، Ú©Ù‡ مبادا به دامی در افتد.دعا گو، Ú©Ù‡ مبادا به چاله­‌ای فرو غلتد. Ùˆ نمی‌داند این دل سیاه از گناه، Ú©Ù‡ آنی Ú©Ù‡ شیطان وسوسه‌اش Ù…ÛŒ‌کند این اوست Ú©Ù‡ دست به دعا بلند Ù…ÛŒ‌کند Ùˆ از خدا نجاتش را Ù…ÛŒ‌طلبد Ùˆ نمی‌داند این دل تنها، Ú©Ù‡ او فقط یک دل را نمی‌بیند، بلکه هزاران دل را نظاره‌گر است ...!

Ù…ÛŒ‌دانم آدینه‌ای خواهی آمد Ú©Ù‡ سحرگاهانش سرشار از شمیم Ú¯Ù„ نرگس است. Ù…ÛŒ‌دانم آدینه‌ای خواهی آمد، آن‌گاه Ú©Ù‡ قناری برای Ú¯Ù„ نرگس Ù…ÛŒ‌سراید؛ آن‌گاه Ú©Ù‡ بیابان‌های زمین لبریز از طراوت رویش Ú¯Ù„ نرگس Ù…ÛŒ‌شوند. Ù…ÛŒ‌دانم آدینه‌ای خواهی آمد Ùˆ ما با بغلی از Ú¯Ù„‌های نرگس به پیشوازت خواهیم آمد. آن‌گاه Ú©Ù‡ Ú†Ú©‌Ú†Ú© اشک‌هایمان بر گلبرگ‌های Ú¯Ù„ نرگس Ù…ÛŒ‌چکد. آری Ù…ÛŒ‌دانم آدینه‌ای خواهی آمد. ای مولود Ú¯Ù„ نرگس، چشم به راهت Ù…ÛŒ‌مانیم.

میلاد معطر مهدی (عج) بر همه عاشقان آن حضرت و منتظران تاریخ تبریک و تهنیت باد.