روستای طاهر آباد

روستای طاهر آباد که در گویش محلی تارآباد نیز خوانده می شود، در راستای خیابان حق وردیان، سه کیلومتری جنوب شهر قرار گرفته است. از نظر تقسیمات کشوری در دهستان گل خندان جدید واقع شده و در سال ۱۳۹۴ نیز دهیاری در آن آغاز به فعالیت نموده است. عوارض طبیعی آن شامل کوه سیاه سنگ در جنوب، کوه دربندک در جنوب غربی، بلندی های مرغ جرون در شمال، و رودخانه فصلی سیاه رود در شرق می باشد.یک رشته قنات به نام دیمه میانه نیز از زیر آزاد راه جدید عبور می کند. بخشی از اراضی روستا زراعی و باغی است و در نقاطی، رویش گاه های پراکنده به چشم می خورد. این اراضی از شرق به روستای گل خندان ، از غرب به روستای کرشت، از جنوب به روستای زردستان و از شمال به محدوده شهر منتهی می گردد.در شمال شرقی طاهرآباد، دره ای به نام آق دره و دشت کوچک و همواری به نام دیمه و در غرب دیمه نیز دره ای به نام یبیده ( یک بیده: یک درخت بید)، در غرب روستا مناطقی به نام های میرزا یوردی ، چال کز، قورته بلغه، در جنوب روستا، منطقه های گیل دره، گوی گدیک، آق دولایی و منطقه برج قرار دارد. پیشتر کارشناسان در محوطه تاریخی برج، آثار و بقایایی از دژ گل خندان را یافتند که فرضیه پیوند میان این دو مکان را تقویت کرد. بنابراین، گمان می رود این محوطه در راستای اهداف دفاعی دژ گل خندان نقش ایفا می کرده است.همچنین ویرانه سازه ای قدیمی به نام قلعه پسر نیز در همین بخش از روستا وجود دارد که وابسته بودن یا نبودن آن به محوطه برج روشن نیست. برخی از مناطق یاد شده در جریان ساخت و سازهای روز افزون از میان رفته و نام آنها تنها در یاد شمار کمی از کهنسالان مانده است.سندی در پیوند با وجه تسمیه طاهر آباد در دسترس نیست، ولی همه نقل قول ها حکایت از این دارد که نام روستا مشتق از نام یک شاهزاده هندی به نام طاهر است که در یک روزگار تاریخی این منطقه را تسخیر نمود و نام خود را بر آن نهاد. طاهر آباد به جز محوطه تاریخی برج که در دهه ۱۳۶۰ خورشیدی ویران شد، دارای یک حمام و مسجد قدیمی نیز بوده که آنها نیز از میان رفته اند.بر پایه سرشماری سال ۱۳۷۵، ۱۳۶ نفر در روستا سکونت داشته اند و در واپسین سرشماری (۱۳۹۰) نیز جمعیت آن ۱۰۹ نفر اعلام شده است. به دلایل گوناگون هم اهالی به شهر مهاجرت کرده اند و هم مهاجرت به درون روستا رخ داده است. نزدیکی به شهر، برخورداری از آب و هوای مناسب و سرسبزی برخی شهرنشینان را وا داشته تا در این منطقه ویلاسازی کنند، البته سکونت این افراد همیشگی نیست و به عنوان مهمانان فصلی شناخته می شوند.به مانند دیگر روستاهای ایران، پیش از اصلاحات ارضی بزرگ مالکی رواج داشته است. همه زمین های کشاورزی و املاک طاهر آباد در مالکیت کسی به نام حسن بیرجندی سرتیشه ای بوده است که در آن روزگار ، امیر داراب گنجی ، ۱۱ سهم از ۱۲۰ سهم شش دانگ این اراضی را از او خریداری می نماید. با اجرای قانون اصلاحات اراضی ، زمین های زراعی بر حسب نسق، بین ساکنان تقسیم شده و باغ ها در دست (بزرگ مالک) باقی ماند. البته پس از مرحله دوم اصلاحات ارضی همچنان بخشی از زمین های زراعی در مالکیت امیر داراب گنجی باقی مانده بود. با آغاز خیزش ۱۳۵۷، باغ ها هم بین رعیت ها تقسیم شد و در اختیار زارعین قرار گرفت.از نظر پیشینه سکونت ، خاندان کردبچه قدیمی ترین ساکنان طاهر آباد هستند که با گذشت زمان به شاخه های گوناگون تقسیم شده اند. خاندان طاهر آباد عبارتند از : شاه محمدیان، طاهری، خرمایی، قانبیلی، پنج هزاری، ارزاقی و سرنی.بیشتر خانواده هایی که نام خانوادگی آنها پنج هزاری بوده، نام خود را به صادقی نژاد تغییر داده اند. از دیگر اقوام این روستا می توان به (فرهنگی ) ها اشاره کرد که آنها نیز از خاندان کردبچه می باشند.گویش ریشه ای خاندان کردبچه یا به عبارتی گویش بیشتر مردم نوع خاصی از ترکی محلی است که حتی برای بسیاری از ترک زبانان نیز قابل فهم نیست.برخی بر این باورند که گویش آنها با گویش مردم جنوب آذربایجان همانند است. همبستگی گویشی مردم طاهر آباد، فرضیه مهاجرت و یا تبعید آنان از یک مکان واحد را تقویت می کند. اقلیتی از اهالی با شهرت هایی چون سمیعی، وظیفه دوست و لطفی ، به ترتیب از تربت جام، سبزوار و روستای کاجان دماوند به اینجا کوچ کرده اند و (برزگر) ها نیز از گروه کرمانج هستند.گفتنی است خانواده های ارمنی که جمعیت آنها در سال ۱۳۷۵ سه خانوار بوده است همچنان در این روستا زندگی می کنند.فعالیت های دامداری از گذشته تا کنون ادامه داشته است. یک تن از اهالی واحد دامپروری بزرگی را با گنجایی ۷۰۰ راس گاو و تولید روزانه بیش از ۱۵ تن شیر اداره می کند و فرآورده های آن را به کارخانه ها می فروشد. در زمینه پرورش ماکیان یک واحد مرغداری ۳۰ هزار قطعه ای در روستا فعال است. در بخش صنعت نیز فعالیت هایی در جریان است که نمونه ان کارگاه گنبد و گلدسته سازی است.