آرامگاه عمر خیام در مشهد

یکی از دیدنی ترین اماکن مشهد مقدس که تمایز خاصی را در جهان بوجود اورده آرامگاه عمر خیام ریاضی دان و مفسر و تحلیل گران نجوم و شاعر بزرگ رباعیات بوده که تغییر بسزایی بوجود آورده است .آرامگاه عمر خیام که امروزه به باغی زیبا همراه با موزه ای  از آثار بین المللی و جاودانه اش و آرامگاهی که توسط استاد بزرگی و مهندسی قابل هوشنگ سیحون طراحی گردیده توانسته جایگاهی سرشار از بازدید کننده و اردتمندان این نابغه ایرای را از اقصی نقاط ایران و جهان به سمت خود بکشاند .از زیبایی های ظاهری و بازدیدی از هم بگذریم بزرگی این نابغه و عالم بزرگ را نمیتوان براحتی گذشت شخصیت بزرگ با اصول فکر و اهدافی بزرگ که با خلقیات خود در علم نجوم ریاضی و اشعار فوق العاده نظم هر سه را در دنیا برهم زد .ما برای اینکه شما همسفران تور مشهد با این مکان پر شهرت آشنا شوید اقدام به اجرای گشت های داخلی شهر مشهد کرده ایم و توضیحات جامعی در اینباره برای شما همسفران محترم  تولید کرده ایم .ازین رو خواهشمندیم جهت اطلاع از دیدنی های این باغ موزه و آرامگاه استاد عمر خیام تا پایان این مقاله با ما همراه باشید .

 حجه الحق امام غیاث الدین عمر بن ابراهیم خیامی معروف به حکیم عمر خیام در روز اول ذیحجه ۴۳۹ هجری قمری (۴۲۶ ه.ش) در شهر نیشابور به این جهان پای گذاشت و زندگی سراسر علم و ادب و افتخار خود را آغاز کرد. چون پدرش در کار خیمه و چادر دوزی بود به او خیام می گفتند. زندگی خیام غرق در افسانه است و روایت های بسیاری از او در نوشته های مختلف آمده؛ بنابراین به سختی می توان حقیقت را در مورد او پیدا کرد و به آن مهر تایید زد؛ اما آن چیزی که در مورد او می توان به قطعیت گفت، نبوغ، دانش، حافظه، معرفت و هوش بالای او بود که برای وی لقب هایی چون علامه - حجه الحق، جانشین ابوعلی سینا و امام عصر را به ارمغان آورد. خیام بر اکثر علوم زمان خود تسلط داشت و نوشتن رساله های مختلف را از دوران جوانی شروع کرد؛ اما بیشتر برای دانشی که در ریاضیات، منطق، نجوم، فلسفه و ادبیات داشت مشهور شد. دوران زندگی خیام در زمان حکومت های آل بویه و سلجوقیان گذشت و کشف ها و تالیفات بسیاری در زمینه نجوم، ریاضی و دنیای متافیزیک انجام داد و جهانی را با دیوان رباعیات خود شیفته و دلباخته کرد. این نابغه ایرانی در سال ۵۲۶ هجری قمری (۵۱۰ ه.ش) در سن هشتاد و سه سالگی در شهری که در آن به دنیا آمده بود درگذشت و در گورستان حیره نیشابور دفن شد. جالب است بدانید حفره ای در ماه و یک سیارک نیز به اسم این دانشمند ایرانی و به پاس زحماتی که برای علم بشری کشیده، نامگذاری شده است.خیام یکی از بزرگترین شعرا و ریاضی دان های ایرانی به شمار می رود و رباعیات آن در تمام جهان شهرت بسیار دارد.آرامگاه خیام یکی از نمونه های مشهور آرامگاه سازی در معماری ایرانی است و طاق ها و تیغه های به کار رفته در بنای آن زیبایی خاصی به این مجموعه داده است.

موزه خیام که در نزدیکی این آرامگاه واقع شده، مجموعه ای جذاب از ابزارهای ستاره شناسی قدیم را در خود جای داده و بازدید از آن بسیار لذت بخش خواهد بود.ایران عزیز ما در طول تاریخ مشاهیر بسیاری را در خود پرورش داده است و نابغه ها و افراد بی بدیلی در خاک کشورمان تعلیم و تربیت یافته اند. یکی از معروف ترین این افراد، حکیم عمر خیام نیشابوری، ریاضی دان، منجم و شاعر قرن پنجم هجری‌ست که جایگاه والایی در میان مشاهیر و نوابغ ایرانی دارد و مقبره او نیز یکی از مشهورترین آرامگاه های ایرانی به شمار می رود. آرامگاه خیام معروف ترین جاذبه گردشگری شهر نیشابور است و نمادی برجسته از معماری نوین ایرانی محسوب می شود. این آرامگاه در سال ۱۳۳۸ بر اساس طرحی از معمار فقید، هوشنگ سیحون ساخته و در ۱۲ فروردین ۱۳۴۲ طی مراسم باشکوهی افتتاح شد. طرح این آرامگاه از زندگی، زمانه و اندیشه های خیام گرفته شده است و سه ویژگی ریاضی دان، ستاره شناس و شاعر بودن او را به نمایش می گذارد. آرامگاه خیام در باغی در جنوب شرقی شهر نیشابور واقع شده و امامزاده و مسجد محمد محروق نیز در نزدیکی آن قرار دارد.

این سازه زیبا و با شکوه با شماره ۱۱۵۷ در سال ۱۳۵۴ توسط وزارت فرهنگ و هنر به ثبت رسید و امروزه میزبان خیل دوست داران و علاقه‌مندان به خیام است.خیام در سال ۵۲۶ هجری قمری درگذشت و پژوهش های متعددی مانند تحقیقی که دو دانشمند روس و هندی در مورد تولد و وفات وی داشته اند نیز این موضوع را ثابت کرده است. اما بر روی سنگ قبری که امروزه در آرامگاه او وجود دارد سال وفات ۵۱۷ نوشته شده است. این دانشمند ایرانی پس از مرگ در گورستان حیره نیشابور که در آن زمان قبرستان عمومی شهر بود، دفن می شود. گورستان حیره در نزدیکی امامزاده محروق از نوادگان امام چهارم شیعیان توسعه پیدا کرده بود و مقبره خیام نیز در ضلع شرقی این امامزاده در داخل یک اتاقک ایوان مانند قرار داشت. امامزاده محروق و باغی که گورستان حیره در آن واقع شده بود در زمان حیات خیام در محله شادیاخ نیشابور قرار داشت.

سال ها و قرن ها مقبره خیام به همین شکل باقی ماند تا اینکه در سال ۱۳۱۳ هجری شمسی گروهی از مسوولان، شرق شناسان و پژوهشگران برای افتتاح آرامگاه فردوسی راهی طوس شدند. در این میان آن ها سری به آرامگاه خیام می زنند؛ اما این مکان را در وضعی نامناسب می بینند که این موضوع باعث می شود دولت وقت ایران تصمیم بگیرد تا بنایی یادبود و زیبا در شان خیام بسازند. این یادبود بر روی سکوی سنگی چهارگوش و روبازی که در نزدیکی مسجد محروق قرار داشت ساخته می شود. این سازه دو ایوان بالا و پایین و دیواری کوتاه و سنگی از جنس سنگ خلج داشت و در فاصله سه یا چهار متر از دیوار بقعه قرار گرفته بود. یک ستون سنگی همراه با رباعی از ملک الشعرای بهار که با خط نستعلیق تزیین شده بود نیز در نزدیکی این آرامگاه قرار داشت.این بنای یادبود که امروزه در میدان خیام واقع شده- تا سال ها تغییری نمی کند تا اینکه مسوولان به این نتیجه می رسند این سازه نیز درخور و مناسب جایگاه خیام نیست. به همین دلیل تصمیم می گیرند تا آرامگاهی زیبا و شایسته برای این دانشمند ایرانی بسازند. از آنجایی که سازه قدیمی آرامگاه در نزدیکی امامزاده محروق قرار داشت و نمی شد دو ساختمان بزرگ کنار هم باشند، تصمیم می گیرند تا بنای جدید در مکان دیگری ساخته شود. پس از جست و جوی بسیار، انجمن آثار ملی برای این کار انتخاب شد. این انجمن در طول فعالیت های خود تا سال ۱۳۵۵ هجری شمسی بیش از سی آرامگاه و چندین بنای یابود ساخته بود. آنها برای اجرای کار، با توجه به وضعیت نامناسب آرامگاه خیام از مهندس هوشنگ سیحون درخواست کردند تا سازه ای جدید متناسب با شخصیت خیام طراحی کند. آقای سیحون در ابتدا به همراه آقای دکتر حسین جودت -ناظر ساخت و سازهای انجمن آثار ملی- از آرامگاه بازدید می کنند و وضعیت ساختمان را چنین توصیف می کنند:

… راجع به مقبره خیام به طوری که ملاحظه فرموده‌اند، محل آن فعلا چسبیده به بقعه امام زاده محروق است و هر گونه عملی در این محل، نمی‌تواند استقلال و برجستگی به مقبره خیام بدهد؛ بنابراین لازم است که محل جدیدی در همان محوطه در نظر گرفته شود. با مطالعاتی که در این قسمت به عمل آمد، محل آرامگاه تعیین و کروکی لازم نیز متناسب با محل جدید تهیه شد تا در صورتی که مورد موافقت باشد، نقشه‌های تکمیلی و صورت برآورد هزینه آن تقدیم شود. مهندس سیحون برای ساخت آرامگاه گوشه شمالی باغ امامزاده را پیشنهاد داد و انجمن نیز آن را تایید کرد. پس از آن آقای سیحون طرح پیشنهادی خود را کشید و در سال ۱۳۳۷ ه.ش این طرح را برای کسب تایید از کارشناسان به دانشکده هنرهای زیبا فرستاد. مهندس فروغی -ریس وقت دانشکده هنرهای زیبا- در مورد طرح وی در نامه ای به انجمن آثار ملی می نویسد:‌طرحی که توسط آقای مهندس هوشنگ سیحون استاد این دانشکده برای آرامگاه حکیم عمر خیام تهیه شده و ماکت‌های مربوط به آن، مورد دقت قرار گرفت و از طرف آقای سیحون درباره آن توضیحات کافی داده شد. با توجه به این نکته که در تهیه طرح مزبور از سبک معماری ایرانی حداکثر استفاده به عمل آمده این نقشه چه از لحاظ اصول فن معماری و چه از نظر سبک برای آرامگاه حکیم بزرگ ایران، به طور کامل متناسب است. هد می دهد تا نقشه های نهایی،‌ جزییات کار و چگونگی نظارت کار را به انجمن ارایه کند.

وی مشخصات آرامگاهی که قرار است ساخته شود را چنین شرح می دهد‌:استخوان بندی بنا، فلزی و دارای روکش آلومینیوم خواهد بود. در قسمت سقف، نوعی شیشه های ضخیم الوان و در متن قسمت بدنه، با کاشی پشت و رو تزیین خواهد شد. زیر سازی بنا با بتون و کرسی و پله‌ها با سنگ گرانیت و بدنه دیوار مجاور آب نماها با سنگ تراورتن (۱) و سنگ روی قبر از سنگ سیاه مشهد خواهد بود. شرکت ساختمانی «کا.ژ.ت» در نامه ای به انجمن اطلاع داد که حاضر است مسوولیت ساخت آرامگاه خیام را بر اساس نقشه ای که مهندس سیحون ارایه کرده بر عهده بگیرد. این شرکت ساختمانی پیش از این در زمینه ساخت آرامگاه نادرشاه با انجمن و مهندس سیحون همکاری کرده بود. در مورد همکاری با این شرکت ایرانی نیز مهندس سیحون و دکتر حسین جودت به انجمن اعلام کردند:‌ارجاع کار به یک شرکت پیمانکار خارجی جهت ساخت مقبره مستلزم تحمل هزینه زیاد است و از طرفی شرکت ساختمانی کا.ژ.ت  تعهد نموده که در صورت نیاز متخصصین خارجی را جهت نظارت و اجرای درست کار استخدام نماید. از طرفی به اثبات رسیدن شایستگی شرکت کا.ژ.ت در ساخت مقبره نادرشاه بر همگان آشکار شده و شایسته است که ساخت مقبره خیام نیز به شرکت مزبور داده شود. آنها همچنین به این نکته اشاره کردند که تاخیر در ساخت و بی توجهی ممکن است مانند بنای آرامگاه فردوسی پشیمانی به بار بیاورد. در زمان ساخت بنای آرامگاه فردوسی در سال ۱۳۱۳ به هنگام طراحی بنا و محاسبات فنی، دقت کافی و کامل انجام نشد. این موضوع باعث شد تا در همان سالهای اولیه پس از ساخت، ساختمان رطوبت بگیرد و نشست کند. آسیب ها تا حدی پیش رفت که مرمت و تعمیرات هم پاسخگوی کار نبود و مجبور شدند تا آرامگاه را در سال ۱۳۴۳ با حفظ نمای ظاهری سازه قبلی زیر نظر مهندس سیحون دوباره بسازند.

جالب است بدانید در زمان انتقال آرامگاه به مکان جدید‌، مسوولین امر قبر خیام را نبش قبر می کنند. آنچه از اسکلت خیام باقی مانده بود را داخل پارچه و سپس صندوقچه ای فلزی می گذارند و آن را به جای فعلی منتقل می کنند. البته از جنازه خیام چیز زیادی باقی نمانده بود و بر اساس گزارش ها بزرگترین استخوان او از بند انگشت هم کوچکتر بود.به این صورت، در سال ۱۳۳۸ ه.ش کار ساخت آرامگاه آغاز شد و در ششم شهریور ماه ۱۳۴۱ ه.ش پس از سه سال کار بی وقفه بنای آرامگاه تکمیل و به پایان رسید. آرامگاه خیام بعد از انجام کارهای معمول در دوازده فروردین ۱۳۴۲ به صورت رسمی و توسط محمدرضا پهلوی افتتاح شد.  مشکلاتی که در جابجایی آرامگاه خیام به وجود آمد.البته جابه‌جایی آرامگاه علاوه بر خوبی هایی که داشت مشکل هایی را نیز به بار آورد. این کار با شتاب زدگی انجام شد و به همین دلیل نقص هایی در آن پدید آمد. مشکل اول بلندتر بودن سطح آرامگاه از امامزاده محروق است. در طرح اولیه قرار نبود آرامگاه پله داشته باشد و بر روی یک سکو بنا شود؛ اما در هنگام اجرا این اتفاق افتاد و سازه مقبره از امامزاده بلندتر شد.مشکل بعدی مساله زیبایی شناسی امامزاده محروق بود. پیش از جابه‌جایی زائران از درِ شمالی وارد حرم می شدند اما پس از انتقال مقبره خیام ورودی امامزاده تغییر پیدا کرد و ترکیب ابتدایی آن به هم ریخت.

علاوه بر مشکلات بالا وجود دو مقبره در یک باغ،‌ مساله دیگری بود که چالش های زیادی را برای سازمان میراث فرهنگی ایجاد کرد. امامزاده محروق تحت نظارت اداره اوقاف بوده و باغی که این امامزاده و آرامگاه خیام در آن واقع شده نیز وقفی است. این موضوع باعث به وجود آمدن تداخل هایی بین اداره میراث فرهنگی و اوقاف شد و دامنه مشکل به میراث فرهنگی کل رسید.برای حل این مشکل ها باغ خیام و امامزاده با فنس از هم جدا شدند و حالا زائران و گردشگرانی به صورت جداگانه از مجموعه های باغ دیدن می کنند.البته اتفاقات به اینجا خلاصه نشد برای مثال گل‌های سرخ خیامی، از نیشابور تا لندن داستانی جالب را تداعی میکند .داستان بسیار جالبی در مورد مکان دفن خیام و نقل قول وی در زمینه محل دفنش وجود دارد که در این قسمت می خواهیم به آن بپردازیم. خیام در زمان حیات، دوستان و مریدان بسیاری داشته که یکی از آنها نظامی عروضی سمرقندی شاعر ایرانی‌ست. وی برای دیدار خیام راهی نیشابور شده و زمانی که می فهمد وی از دنیا رفته بسیار متاثر می شود. او پیشتر از خیام شنیده بود که «گور من در موضعی باشد که هر بهار شمال بر من گل افشان می کند». نظامی که علاقه و محبت بسیاری به وی داشته سری به آرامگاهش می زند و مقبره او را غرق در شکوفه و گل می بیند و از تعبیر حرف خیام شگفت زده می شود. او در این مورد می گوید که درختان گلابی و زردآلو در باغ رشد کرده اند و چندان شکوفه بر قبر خیام ریخته که انگار گورش زیر گل ها پنهان شده است. سال ها و قرن ها بعد از این ماجراها، سیمپسن(خبرنگاری انگلیسی که برای ماموریتی به ایران آمده بود)راهی نیشابور می شود و از مقبره خیام بازدید می کند. او هم مانند نظامی عروضی در مقابل قبر خیام چند بوته گل سرخ می بیند و متوجه می شود که پیش بینی خیام تحقق پیدا کرده است.

سیمپسن از این ماجرا شگفت زده می شود. او چند تخم از بوته های گل سرخ را می چیند و به همراه نامه ای برای یکی از دوستان خود در انگلستان می فرستد. ۸ سال بعد از این اتفاق، انجمن عمر خیام در لندن تاسیس می شود و دوستان این شاعر ایرانی بذر بوته گل سرخ خیام را در مقابل قبر فیتز جرالد مترجم رباعیات خیام- می کارند. این گل ها تا امروز باقی مانده اند و عطر شعر و آوازه ادب او را تا به امروز در جهان پراکنده ساخته اند.

گفت و گویی خواندنی با یکی از دوست داران خیام

یکی از مطالب جالبی که در مورد آرامگاه خیام و نحوه ساخت آن وجود دارد، گفت و گویی‌ست که چندی پیش یکی از خبرنگاران با یکی از جوانان قدیم نیشابور انجام داده است. این فرد سال ها پیش در جوانی در باغ و آرامگاه خیام کار می کرده است و در هشتادمین سال زندگی خود خاطره ها و داستان های بسیاری برای گفتن و شنیدن دارد. این گفت و گوی خواندنی با حاج حسین خانی،‌ اولین نگهبان باغ خیام در مورد چگونگی ساخت آرامگاه جدید را از دست ندهید.

من از حدود سن ۲۳ سالگی و همزمان با شروع ساخت مقبره جدید خیام به عنوان کارگر در باغ آرامگاه حضور داشتم. در آن زمان مقبره خیام در گوشه شمال شرقی امامزاده محروق و چسبیده به آن قرار داشت و سنگ آرامگاه همان سنگی‌ست که فعلا در فلکه خیام (میدان خیام نیشابور) نصب است. در آن دوره (سال ۱۳۳۸ شمسی) دیوار دور باغ گلی بود. اولین اقدام برای ساخت آرامگاه خیام با احداث بلوار خیام عطار و جدول گذاری و آسفالت این بلوار شروع شد. پس از آن تخریب دیوار شمالی باغ برای ورود مصالح از قبیل سنگ و سیمان و میل گرد به داخل باغ انجام گرفت. از اولین افرادی که برای شروع کار به نیشابور آمده بودند می‌توان از یک معمار اصفهانی و یک نجار از نایین نام برد. پس از آن مهندسان شرکت کا.ژ.ت (شرکت مجری طرح) وارد شهر نیشابور شدند. سنگهای دور آرامگاه را از مشهد می آوردند و به دستور مهندس اصلی که یونانی بود و کنستانتین نام داشت کار گود برداری آرامگاه شروع شد. مهندس ناظر نیز فردی به نام فینگر بود. آن زمان گودبرداری با لوازم دستی و بیل و کلنگ انجام می گرفت. گودی زیر آرامگاه به اندازه ارتفاع آرامگاه بود. مهندس هوشنگ سیحون طراح مقبره نیز مرتب از سازه ها و کارها سرکشی می کرد و بین نیشابور و تهران در رفت و آمد بود. ابتدا تراش غرفه های سنگی دور آرامگاه با حدود سی سنگتراش شروع شد و جابه‌جایی آنها توسط جرثقیل های دستی صورت می گرفت. پس از آن نوبت پایه ریزی و جوش اسکلت آهنی شد. این جوشکاری ها حدود دو سال طول کشید. سنگ های دور آرامگاه را مهندس کالا بالاکس در جای خود قرار می داد و جوشکار، شخصی ایرانی به نام خشنود بود. بالاخره اسکلت و جوشکاری و نمای بیرونی آرامگاه به پایان رسید و بنا برای کاشی کاری آماده شد. نهایتا در سال ۱۳۴۱ شمسی و با حضور پهلوی دوم، مراسم افتتاح آرامگاه جدید خیام انجام گرفت و پس از انتقال جعبه خاک آرامگاه قبلی به آرامگاه جدید، حاج سید سعید انوار روحانی وقت نیشابور بر سنگ قبر جدید نماز خواند. با دستور مهندس کنستانتین و از سال ۴۲ من به عنوان اولین نگهبان باغ خیام منصوب شدم و از آن زمان تا زمان بازنشستگی روزها به عنوان  باغبان آرامگاه مشغول به خدمت بودم. باید بگویم ابتدا عهده دار اداره باغ و آرامگاه خیام برعهده ی اداره فرهنگ و هنر و سپس انجمن آثار ملی بود و در نهایت اداره ارشاد اسلامی و اداره میراث فرهنگی اداره این باغ را در اختیار گرفتند. از بهترین خاطراتم در آن دوران، اجرای موسیقی توسط استاد شجریان و عبدالوهاب شهیدی بود که در زمان مراسم بزرگداشت خیام انجام شد.

معماری آرامگاه خیام

باغی که آرامگاه در آن ساخته شده بیست هزار متر مربع وسعت دارد. طول مقبره خیام ۱۸ متر است و بلندای آن به ۲۲ متر می رسد. در ساخت پیکره و قسمت بیرونی آن از بتن استفاده شده که هسته فلزی بنا را سرپا نگه می دارد. دور تا دور آرامگاه با درختان کاج محاصره شده و نمونه ای از تلفیق هنر معماری مدرن و قدیمی ایرانی را به نمایش گذاشته است. سازه این بنا از نام خیام  که به معنی خیمه دوز است- الهام گرفته شده و شکلی از یک چادر یا خیمه که خود را بالا کشیده به نمایش می گذارد. مقبره خیام برگرفته از اندیشه ها و علم اوست و به کلاه درویشان یا قطعه الماسی تراش خورده شباهت دارد. این بنا ده پایه دارد که عدد ۱۰ می خواهد اولین عدد دو رقمی ریاضی و پایه اعداد اصلی را نشان دهد. از هر پایه دو تیغه به شکل مورب و مارپیچ بالا رفته که در انتها همدیگر را می برند و سقف بنا را می سازند. این تیغه ها در سمت دیگر فرود می آیند و شکلی پیچیده از طراحی را نشان می دهند. چنین شکل هندسی و عدد ۱۰ آن هر دو نمادی از دانش ریاضی خیام هستند.زمانی که تیغه ها در این سازه با یکدیگر برخورد می کنند فضاهایی پر و خالی به وجود می آورند که در قسمت های بالایی به شکل ستاره هایی دیده می شوند. از میان این ستاره ها آسمان آبی نیشابور پیداست. در نزدیکی گنبد آرامگاه ستاره ها کوچک و کوچکتر می شوند و در آخر یک ستاره پنج پر گنبد را کامل می کند. این ستاره ها، نقشی که از آسمان پیداست و شکل قرارگیری آن می خواهد وجهه ستاره شناسی خیام را به نمایش بگذارد. جالب که بدانید هوشنگ سیحون از عناصر معماری دوران سلجوقیان نیز در طراحی این بنا استفاده کرده است. 

نکته دیگری که در طراحی آرامگاه به کار رفته،‌ لوزی هایی‌ست که از برخورد تیغه ها با هم ایجاد شده اند. این ده لوزی با کاشی کاری هایی به خط تعلیق شکسته و به روش خطاطان بزرگی مانند میرعماد، با بیست رباعی خیام تزیین شد. انتخاب رباعی ها و اشعار بر عهده جلال همایی بود و خط آن هنر دست مرتضی عبد الرسولی است. این نوشته ها در سال ۱۳۳۹ ه.ش تحت نظر مهندس سیحون به بنا اضافه شد و در تاریخ معماری ایران، آرامگاه خیام اولین سازه ای بود که در آن از خط تعلیق استفاده می شد. این لوزی ها به غیر از خطاطی به وسیله نقش هایی از گل، برگ و پیچک و با استفاده از کاشی معرق زیبا شده است که می خواهد به شاعر بودن خیام اشاره داشته باشد.مهندس هوشنگ سیحون دراین باره میگوید اولین چیزی که در ساخت و طراحی آرامگاه باید در نظر می گرفتم جدا کردن آن از فضای امامزاده و مسجد محروق بود. طراحی من باید به شیوه ای انجام می شد که این دو ساختمان با یکدیگر تداخل پیدا نکنند. برای انجام این کار برای باغ یک محور عرضی در نظر گرفتم و گوشه شمال شرقی باغ را از امامزاده جدا کردم. در چهار مقاله عروضی گفته ای از خیام وجود داشت که مایل بود آرامگاهش در مکانی باشد که در فصل بهار بر روی آن گل بریزد. بنابراین مکانی را در باغ انتخاب کردم که با درختان زردآلوی باغ اختلاف ارتفاعی سه متری داشته باشد. از آن جایی که این محل سه متر پایین تر از درختان است در بهار شکوفه های زردآلود بر روی مزار می ریزد.

از طرفی دیگر،‌ همه می دانیم که خیام ریاضی دان، منجم و ادیب بود. سعی کردم طراحی ام به شکلی باشد که این سه جنبه شخصیتی در آرامگاه او تجلی پیدا کند. من عدد ده را پایه طراحی بنا قرار دادم. می دانیم که ده اولین عدد دو رقمی و اساس بسیاری از اعداد است. دایره ای که سازه روی آن قرار می گرفت به ده قسمت تقسیم شد و در هر قسمت یک پایه به کار رفت. طراحی به شکلی است که از هر پایه دو تیغه بر اساس یک مدل ریاضی خاص به شکل مورب بالا می رود و به دیگر تیغه ها برخورد می کند. این تیغه ها از رو به رو بر پایه مقابل خود پایین می آیند و همه این تیغه های مورب در محور عمودی برج یکدیگر را قطع می سازند. سطح به دست آمده بسیار پیچیده است و بر اثر یک فرمول ریاضی به وجود آمده است که جنبه ریاضی دان بودن خیام را نشان می دهد. همچنین این برخورد و قطع تیغه ها با یکدیگر در سقف آرامگاه شکلی از یک ستاره را به نمایش می گذارد که نمادی از ستاره دان بودن وی است. درو تا دور برج آرامگاه چشمه سارهایی وجود داشت که در کنار آنها دایره ای وسیع به مرکز خود سازه ساخته شد. در ساخت این دایره از سنگ گرانیت و اجزای مثلثی شکل، تورفتگی ها و بیرون آمدگی هایی استفاده کردیم تا شکل خیمه را تداعی کنیم. از جهتی دیگر هفت حوض با کاشی هایی فیروزه رنگ در این مکان وجود دارند که در مجموع قسمتی از یک ستاره را نشان می دهند. همچنین عدد هفت آنها می خواهد مفهوم هفت فلک، هفت آسمان و هفت تپه را یاد آورد شود. 

مشهورترین کشف ها، دستاوردها و نوشته های به جای مانده از خیام

خیام در طول زندگی پربار خود آثار و دستاوردهای زیادی داشت که بسیاری از آن ها هنوز در زندگی امروز ما مورد استفاده قرار می گیرند که این نشان از بزرگی و نبوغ وی دارد. معرفی تمام آن ها خود به مقاله ای جداگانه و حتی کتابی نیاز دارد، به همین دلیل در این مطلب تنها به چند اثر از مهمترین این آثار اشاره می کنیم.<