ایرونا سیر برگذار کننده انواع تور های داخلی (تور مشهد و ... )
شهر بزرگ اصفهان یکی از شهر های صنعتی،گردشگری تفریحی ایران است و آرامگاهای های افراد معروف و جهانی در این شهر بنا شده است با ایروناسیر همراه باشید تا با تور اصفهان تمامی مکان های معروف دیدن فرمایید.
آرامگاه صائب، در باغی به نام تکیه که باغ شخصی خود او بوده است، مشرف به نهر نیاصرم در خیابانی که به نام او (خیابان صائب) نامگذاری شده است، قرار دارد. صائب، شاعر بلند پایه سبک هندی، در حدود سال 1016 متولد شد و در سال 1086 هـ ق در اصفهان در گذشت و در باغ خودش به خاک سپرده شد.میرزا محمدعلی متخلص به صائب تبریزی و معروف به میرزا صائبا بود و از معروفترین شاعران عهد صفویه و از بزرگترین عارفان ایران زمین است. اگرچه اجداد صائب تبریزی اهل تبریز بودند اما خانواده صائب جزو هزار خانواری بود که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کرده و در محله عباس آباد اصفهان ساکن شدند، این مردم را تبارزه (تبریزی های) اصفهان می نامیدند. صائب تبریزی پس از رسیدن به سن بلوغ به مکه و مدینه رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد. او به عزم مسافرت به هند، به هرات و کابل رفت و در سال 1042 هجری قمری به ایران بازگشت و در اصفهان ماندگار شد و شاه‌عباس دوم به او مقام «ملک‌الشعرایی» داد.صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، تا جایی که دیوان وی را تا دویست هزار بیت نوشته اند. دیوان او مكرر در ایران و هندوستان چاپ شده است. صائب خط را خوش می نوشت و به تركی نیز شعر می سرود. از صائب مثنوی به نام قندهارنامه درباره جنگ های شاه عباس و فتح قندهار به جا مانده است.صائب تبریزی سبکی را به کمال رساند که چند قرن بعد از او سبک هندی نامیده شد. او اسلوب معادله یا «مدعا مثل» را بیش از دیگر شاعران همروزگارش به کار برده است. نازکی خیال و لطافت اندیشه و مضمون سازی های ظریف و معنی های بیگانه و باریک در شعر وی دیده می شود.
ابیات غزل وی استقلال معنایی دارند و در یک غزل از چندین موضوع سخن گفته است.
صائب را شاعر تک بیت‌ها نیز گفته اند. از بیت های مشهور او :
پاکان ستم ز جور فلک بیشتر کشند گندم چو پاک گشت خورد زخم آسیا
همچو کاغذ باد گردون هر سبک‌مغزی که یافت در تماشاگاه دوران می‌پراند بیشتر
اظهار عجز بر در ظالم روا مدار اشک کباب مایهٔ طغیان آتش است
به فکر معنی نازک چو مو شدم باریک چه غم از موی‌شکافان خرده‌بین دارم
پر در مقام تجربت دوستان مباش صائب غریب و بی‌کس و بی‌یار می‌شوی
خشک شدن رودخانه کنار آرامگاه، خشکی درختان و باغ آرامگاه، وضعیت بد محوطه اطراف بنا، سقف آرامگاه، دیواره‌های اطراف سنگ قبر، یادگاری‌نویسی‌ها و آثار آتشی که بر جان ساختمان آرامگاه صائب افتاده، همه نشان از بی توجهی و نادیده گرفتن این بنای تاریخی است که اشعارش شاعر مدفون در آن در بسیاری از نقاط دنیا شناخته می‌شود.
